PARANTEZ

 A Açımlama: Temel imleri kapsayan tümce. Ad: 1.Tümcede kullanılan yalın imlerdir. 2.Temel im. Adın İmlemi:  Nesne B Bağımsız Tümceler: Birbirleriyle hiçbir ortak doğruluk kanıtlaması olmayan tümceler. Belirleme: 1.Simgelerin betimlenmesi. 2.Değişkenin yerinr geçtiği betimleme türü. Biçim: İçsel bağlantılar yoluyla düzenlenen diziler. Ç Çelişme:  1.Hiçbir tümcenin bir başka tümceyle ortaklaşa sahip olmadığına sahip olan tümcelerin ortaklaşa sahip olduğu şey. 2.Tümcelerin en dış sınırı. D Dil: Tümcelerin toplamı. Dile Getiriş: 1.Tümcenin anlamını niteleyen parçası. 2.Tümcenin anlamının özüne ilişkin olarak tümcelerin aralarında ortaklaşa sahip olabildikleri şey. 3.Simge. Doğruluk İşlemleri: Temel tümcelerin doğruluk işlevleri, dayanakları temel tümceler olan işlemlerin sonuçları olan işlemler. Doğruluk İşlevleri: Sonlu sayıda doğruluk işleminin temel tümceler üzerindeki ilerlemeli uygulanmasının sonuçları. Doğru Tasarım: Anlamın gerçeklik ile uyuştuğu tasarım. Dünya: 1.Olduğ

  TRACTATUS LOGİCO PHİLOSOPHICUS ÜZERİNDEN DİL OLUŞUMUNDA BİRLEŞİM ALANI Dil OLUŞUMUNDA BULANIKLIK ALANI VE DİL OLUŞUMUNDA BELİRSİZLİK ALANININ KURULUMU -1 Gerçeklik dokunabileceğimiz mesafede; fakat bir o kadar da dile getiremeyeceğimiz kadar uzak mesafededir. Kelimeler, dünya tasımının zihindeki  kırılmalarıdır. Duyularımız kendisi ile temasa geçen bir etken sonrası birer birer anlama doğru yönelirler. Nidalar vb. sonrasında dilsel fonksiyonalar olarak belirlediğimiz dışavurumlar dile doğru yönelen artikülasyonumuzun en tutarlı başlangıçları olarak belirlenirler. İnsanoğlu, nesneleştirdiği doğayı dil üretiminden sonra farklı duyumsamaya başlamıştır. Dil, ortaya çıktığı bu hali ile bilinmeze iyice gömülmüştür. İnsanoğlu ilk olarak evrende kendisi ile karşılaşır. Karşılaşmayı yönlendiren ise duyularıdır. Duyusal, algılanabilir olanın oluşumu ise dilde irrasyonel olarak açığa çıkar ve rasyonel olana doğru evrilme yaşar. İrrasyonelin oluşumuna ise etki eden doğadan gelen uyarımlardır. Do